Dit jaar stond voor mij voor de derde keer een bezoek aan de Saltee Islands op het programma. En hoewel ik er al twee keer eerder was geweest, blijft het eiland me telkens opnieuw verrassen.
Dit keer was het extra bijzonder: ik had drie fotomaatjes – goede vrienden – zo enthousiast gekregen over mijn verhalen en foto’s, dat ze dolgraag mee wilden om dit magische stukje Ierland zelf te beleven.
Al vroeg in de ochtend stapten we in Kilmore Quay op de ferry richting Great Saltee. Het waaide stevig die dag, wat mij niet onberoerd bleef. Gelukkig bleef het droog, maar de wind zou wel een grote rol spelen deze dag.
Bij aankomst op het eiland werden we vriendelijk welkom geheten door een paar studenten. Ze vertelden ons enthousiast over de broedparen van de verschillende vogelsoorten die de Saltees hun thuis noemen.
Mijn doel deze keer: helemaal naar het einde van het eiland wandelen om de imposante Jan-van-Gentenkolonie te bewonderen. Na ongeveer een uur stevig doorstappen over het ruige terrein bereikten we ons doel – en wat een spektakel troffen we daar aan!
Een enorme kolonie Jan-van-Genten, compleet met jongen, waren druk in de weer. Overal werden kuikens gevoerd, terwijl volwassen vogels met indrukwekkende vleugelslagen vlak langs ons vlogen. Uiteraard bleven we keurig op gepaste afstand, maar zelfs op afstand was het een spectaculaire aanblik. De krijsende vogels, de geur van zee en de constante beweging maakten het tot een onvergetelijk moment.
Na ruim anderhalf uur bij de Jan-van-Genten te hebben genoten, liepen we terug richting het centrale deel van het eiland. Het viel op dat door de harde wind veel puffins (papegaaiduikers) dit keer lekker in hun holletjes bleven zitten. In vergelijking met vorig jaar, toen er veel meer puffins op het eiland liepen, waren er nu een stuk minder puffins actief. Er werd niet zo uitbundig gevist als vorigjaar. Maar toch, met wat geduld wisten we ze te vinden en vast te leggen.
We zagen ook alken en zeekoeten die ook vis uit de zee haalden. Het is prachtig om deze zee dieren vast te leggen op dit eiland. Het blijft indrukwekkend hoe deze vogels met snelheid en precisie duiken en hun prooi naar boven brengen.
En toen kwam het absolute hoogtepunt van de dag: ineens zagen we een puffin-jong dat net buiten zijn holletje stond en voorzichtig zijn vleugels begon te strekken. Een zeldzaam en aandoenlijk tafereel! We stonden allemaal ademloos te fotograferen.
Zulke momenten herinneren mij eraan waarom ik voor de derde jaar terug ben gegaan naar de Saltee Islands – het zijn deze unieke, onverwachte natuurervaringen die je nergens anders vindt.
Aan het eind van de dag gingen we met volle SD-kaartjes en grote glimlachen weer terug naar het vasteland. De wind had ons flink door elkaar gerammeld, maar het was het meer dan waard.
Het was een dag vol natuur, met bijzondere ontmoetingen met de dieren van de Saltee Islands.
Ik weet nu al: dit was niet mijn laatste bezoek. Er valt altijd weer iets nieuws te ontdekken op deze betoverende eilanden.
